(Thema Footprint)
De ecologische footprint heeft nogal een negatieve connotatie.
Het gaat voornamelijk om de negatieve belasting op onze aarde die de vervaardiging en consumptie van een product heeft. Niet alleen de grondstoffen, maar ook transport en de verwerking van het restafval worden daarbij betrokken.
Vaak kost dat wat er aan energie ingestopt wordt – ecologisch gezien – meer dan het resultaat opbrengt.
Het gaat dus om de verspilling van energie en grondstoffen, die bv in de vorm van CO2 weer in onze leefomgeving terecht komt.
Smeltende poolkappen en stijgende zeespiegels; klimaatverandering overal ter wereld; meer en krachtiger orkanen en noem verder maar op.
Nadat het onderwerp ‘milieu’ jarenlang verdwenen was van de politieke agenda, is het gelukkig de laatste jaren weer een hot item geworden. Het is weer actueel en er worden godzijdank weer vele initiatieven ontplooid om iets tegen die aanslag op onze aarde te doen.
Wat is de relatie tot architectuur
Alle materialen – ook de inventaris – dienen herbruikbaar te zijn. Het “Cradle to cradle” -principe. “Afval is voedsel”.
Die richting moeten we op en de moderne architectuur draagt zijn steentje bij.
Ook in ons land zijn er talloze projecten gestart, die worden gesteund door allerlei instanties.
Peter december 2008
Wall #1 #2 #3 #4
Begrensde Vrijheid.
Vrijheid die begrensd wordt door sociale beperkingen.
Een vrijheid in gebondenheid. Ieder mens is – min of meer – vrij te doen wat hij wil. Je wilt bepaalde handelingen verrichten of je mening ongeremd ventileren maar door bepaalde sociale begrenzingen is dat niet altijd wenselijk. We zullen altijd rekening moeten houden met anderen want de vrijheid van de ene persoon raakt de vrijheid van de ander. Daardoor kan de ander gekwetst worden of in het nauw raken.
Daarom is het goed dat er grenzen zijn
Maar soms zijn grenzen minder wenselijk; je loopt dan als het ware tegen een muur, een grensmuur. Dan is er mogelijk een uitweg: door middel van een dialoog, creativiteit, een handreiking. Een escape uit de begrenzing .
Uitbreken zonder de muur te slechten en zonder de sociale verantwoordelijkheid jegens de maatschappij te verliezen.
Door deze beelden van steen en glas, die muren met gaten met vensters voorstellen tracht ik dit te verbeelden.
Peter mei 2010
De anterieure cingulate cortex (ACC), ook wel het ‘oepsgebied’ in ons brein genoemd, wordt niet alleen actief zodra we merken dat we een fout (dreigen te) maken, maar ook als de verwachting gewekt wordt dat iets juist makkelijk zal gaan, of bij het vooruitzicht op een beloning.
Citaat: “Tussen de twee hersenhelften van een mens ligt het zogenaamde oeps-gebied. Dat deeltje van de hersenen waarschuwt ons voor dreigende vergissingen en controleert op die manier mee onze beslissingen. Het oeps-gebied reageert bijvoorbeeld als een voetganger een rood stoplicht wil negeren, terwijl er een agent in de buurt is. Het oeps-gebied reageert ook als er iets positiefs in het vooruitzicht is, bijvoorbeeld een beloning.”
Peter juli 2011
Sculptuur is geïnspireerd door het gedicht van Nobelprijs winnares Wisława Szymborska “Gesprek met een Steen”
Vertaling: Gerard Rasch
Ik klop op de deur van een steen.
‘Ik ben het, doe open.
Ik wil bij jou naar binnen gaan,
overal bij je rondkijken, met jou mijn longen vullen.’
‘Ga weg,’ zegt de steen.
Ik ben hermetisch gesloten.
Zelfs aan stukken geslagen
zullen we hermetisch gesloten blijven. Zelfs fijngewreven tot zand
zullen we niemand binnenlaten.’
Ik klop op de deur van de steen.
‘Ik ben het, doe open.
Ik kom uit louter nieuwsgierigheid
die alleen het leven kan bevredigen.
Ik heb me voorgenomen door je paleis te wandelen en daarna nog blad en waterdruppel te bezoeken.
Ik heb voor die dingen niet veel tijd.
Mijn sterfelijkheid hoort je te ontroeren.’
‘Ik ben van steen,’ zegt de steen,
‘en moet noodzakelijkerwijs mijn ernst bewaren. Ga hier weg.
Ik heb geen lachspieren.’
Ik klop op de deur van de steen.
‘Ik ben het, doe open.
Ik heb gehoord datje binnen grote lege zalen hebt, onbezichtigd en vruchteloos mooi,
verlaten en zonder echo van enige voetstap.
Geef toe datje daar zelf niet veel van weet.’
‘Ja, grote en lege zalen,’ zegt de steen,
er is alleen geen plaats.
Mooi, wellicht, maar dat gaat de smaak van jouw gebrekkige zintuigen te boven.
Je kunt me leren kennen, maar ervaren nooit. Mijn hele oppervlak keer ik jou toe,
mijn hele binnenste wend ik van je af.’
Ik klop op de deur van de steen. ‘Ik ben het, doe open.
Ik zoek in jou geen toevlucht voor altijd. Ik ben niet ongelukkig.
Ik heb zelf ook een huis.
Mijn wereld is een terugkeer waard.
Ik kom en ga met lege handen.
En als bewijs dat ik hier werkelijk was,
kan ik slechts beschikken over woorden die niemand zal geloven.’
‘Je komt er niet in,’ zegt de steen.
‘Je mist het zintuig van de deelname.
En er is niets wat dat vervangen kan.
Zelfs een tot alziendheid aangescherpte blik
baat je niets zonder het zintuig van de deelname. Je komt er niet in, hebt er nauwelijks een idee van, bezit nauwelijks zijn kiem, de verbeelding.’
Ik klop op de deur van de steen.
‘Ik ben het, doe open.
Ik kan niet tweeduizend eeuwen wachten voor ik in jouw huis mag komen.’
‘Als je mij niet gelooft,’ zegt de steen,
‘vraag dan het blad, je zult hetzelfde horen.
Vraag het de waterdruppel, zijn antwoord luidt net zo. Vraag het tenslotte een haar op je eigen hoofd.
Een lach zwelt in me aan, een reusachtige lach,
maar ik weet niet hoe ik hem moet lachen.’
Ik klop op de deur van de steen. ‘Ik ben het, doe open.’
‘Ik heb geen deur,’ zegt de steen.
In 2019, was het precies 100 jaar geleden dat de kunstopleiding Bauhaus in Weimar, Duitsland werd gestart.
Kenmerkend…Geen organische maar geometrische, eenvoudige en strakke vormen in beeldende kunst en architectuur. Precies wat ik ook nastreef en de inspiratie voor dit sculptuur.
Belangrijke Nederlandse kunstenaars uit die periode zoals Mondriaan, Doesburg en Rietveld van de Stijl hebben hun invloed op Bauhaus gehad en Vice versa..
Een Ode dus. Uitgevoerd in Carrara marmer en hardsteen gedragen door twee tabs toelopende kolommen van corten staal.
Voor de uitwerking van dit thema was mijn keuze gevallen op een gedicht van Bernlef uit zijn bundel “Vreemde wil” uit 1994. Het gedicht heeft als titel “Averechts” en verwijst naar dementie en de vreselijke ziekte Alzheimer. (Beeld geplaatst bij Alzheimer Nederland – Amersfoort)
____________________________________
Averechts
Wat is er in mijn hand gevaren
dat mij voor mijzelf onleesbaar maakt
verwrongen staart het schrift mij aan.
Een ander heeft het woord genomen
schrijft tegen de letters in,
een averechts gedicht stijgt naar het oppervlak.
Zoals jaarringen zwijgen in een boom
Totdat zij, door de bijl bevrijd,
rond gaan zingen in ontwortelde tijd.
Bernlef——————————-
uit: ‘Vreemde wil’, 1994.
