Onlangs geëxposeerde beelden met een verhaal.
Dit beeld is ontstaan vanuit het thema “luchtfietserij” dat als leidraad gekozen was met een groepje beeldhouwers voor een werkweek in Frankrijk. In onderdelen heeft het geruime tijd onaf in m’n atelier gelegen en nu in de context van Fort De Hel raakte ik gemotiveerd het beeld te voltooien.
Luchtfietserij is een begrip om iets aan te duiden als bijzonder fantasievol, maar niet uitvoerbaar. Het staat ook voor “erop los fantaseren”.
Fantaseren doe je in je hoofd, in gedachten, met je hersens, zonder rekening te houden met onmogelijkheden, beperkingen in de realiteit; ofwel met het hoofd in de wolken.
In dit beeld heb ik gezocht naar een verbinding tussen hoofd/hersens en wolken in de vorm van de 5 stenen blokken, en de beweeglijkheid van het fantaseren met een fietswiel, de eenwieler in de acrobatiek vond ik hiervoor al voldoende.
Met dit “beeld” kun je associërend los gaan, hup, de lucht in!
Weg uit de beklemming die binnen in dit fort te ervaren is, naar buiten rennend over de groene dijken en akkers, in de vrije lucht.
In dit beeld gaat ook een paradox schuil: het oogt licht en lijkt vaart te hebben, maar het staat onbeweeglijk vast op z’n sokkel, en weegt ongeveer 180 kilo.
Je zou kunnen zeggen: dit beeld blijkt zelf luchtfietserij te zijn.
Overigens, gun uzelf de ruimte om er ook heel andere dingen in te zien.
In dit boerenland en rond dit fort hoort toch zeker ook een poes thuis! Naast de brokjes die het baasje geeft, vangt hij (het is een kater) af en toe wel eens ’n muis, ’n jong konijn, of ’n vogeltje (och erm), en zoekt overdag een rustig plekje om weg te dromen.
’t Vrouwtje is nu even boodschappen doen, te voet, of op de fiets; daar heb ik niet op gelet. Maar vannacht gaan we weer samen vliegen…. op de bezem.
